Zaproszeni do jedności…

Komentarz do Słowa Ef 4, 3-6. Nieszpory na Zesłanie Ducha Świętego, 8.06.2014AD. 

Pięćdziesiątnica ( Zielone Świątki) to święto, które przypada w siedem tygodni od święta Paschy. 

W Starym Testamencie upamiętnia  nadanie Prawa na Synaju [Dekalog]. W Nowym Testamencie, 

po Wielkanocy, po Wniebowstąpieniu Jezusa Chrystusa,  Nowa Pięćdziesiątnica - Zesłanie Ducha Świętego – na mocy Nowego Przymierza nadaje Prawu Bożemu wymiar wewnętrzny. Por. Jr 31, 33.

 „Usiłujcie zachować jedność Ducha dzięki więzi jaką jest pokój. Jedno jest Ciało i jeden Duch, bo też zostaliście wezwani do jednej nadziei, jaką daje wasze powołanie. Jeden jest Pan, jedna wiara, jeden chrzest. Jeden jest Bóg i Ojciec wszystkich, który [jest i działa] ponad wszystkimi, przez wszystkich i we wszystkich” Ef 4, 3-6.(BT). Zaproszenie do jedności …

Najpierw uwierz, że zaproszenie [wezwanie] jest skierowane [adresowane] właśnie do ciebie!

Chcesz wiedzieć,   kto cię zaprasza i dlaczego, a raczej dzięki czemu?

 - Może najpierw wyjaśnienie…  Słowo Boże zwraca się do pojedynczej osoby,  jako do członka grupy [osób] żyjących, myślących, działających razem. Przychodzi mi na myśl słowo „liturgia”, które (pochodzi od słów greckich „leiton” „ergon” i) znaczy „dzieło wspólne”.   ”Dzięki więzi” osób działających wspólnie mamy też „dzieło wspólne”- a więc właśnie to, czego wszyscy pragną! 

(F. Engels w „Dialektyce przyrody” napisał, że ludzie działający, dążąc do własnych [konkurencyjnych] celów, uzyskują skutek, którego nikt nie chciał. Dlatego „procesy społeczne” można rozpatrywać „obiektywnie” na podobieństwo „procesu przyrodniczego”; z pominięciem udziału ich świadomości.

„Usiłujcie zachować jedność Ducha dzięki więzi jaką jest pokój.” – Bóg w Jezusie uczynił już dla nas wszystko. - „Pojednał ze sobą świat, nie poczytując ludziom ich grzechów”. (Por. 2 Kor 5, 19). 

 Pokój z Bogiem jest darem i stanem usprawiedliwionych. (Por. Rz 5,1n.) 

W przeciwieństwie do tego grzech jest źródłem i stanem niepokoju. (Por. Iz 48, 18; 57, 21.)

– Czy tak bardzo nam zaufał, że starania o jedność i pokój składa w nasze ręce i nam powierza? 

– Tak właśnie Jezus postępuje z przyjaciółmi: „Wy jesteście przyjaciółmi moimi, jeżeli czynicie to, co wam przykazuję”. J 15,14. Taka przyjaźń zrodzona z miłości to ostoja jedności i podstawa nadziei.

Przed tygodniem świętowaliśmy Niedzielę Wniebowstąpienia Pańskiego, a dziś Zesłanie Ducha Świętego.   Jezus przed wniebowstąpieniem powiedział coś przedziwnego, i mam przekonanie – nie tylko na pocieszenie: „Pożyteczne jest dla was moje odejście. Bo jeśli nie odejdę, Pocieszyciel nie przyjdzie do was. A jeśli odejdę , poślę Go do was. (…) Gdy zaś przyjdzie On, Duch Prawdy, doprowadzi was do całej prawdy, bo nie będzie mówił od siebie, ale powie wszystko, cokolwiek usłyszy, i oznajmi wam rzeczy przyszłe”. (J 16, 7b. 13.) Jezus wypowiedział cudowną Obietnicę i proroctwo, które się spełni,  jeśli wierzysz, że nasz Pan jest prawdomówny i wiarygodny! Obiecuje, że nas nie pozostawi I zapewnia o miłości Ojca: „Albowiem Ojciec sam was miłuje, bo wyście Mnie umiłowali i uwierzyli, że wyszedłem od Boga. Wyszedłem od Ojca i przyszedłem na świat; znowu opuszczam świat i  idę do Ojca,. (…) To wam powiedziałem, abyście pokój we Mnie mieli. Na świecie doznacie ucisku, ale miejcie odwagę: Jam zwyciężył świat”.  (J 16, 27-28. 33.)

Miłość i pokój boży są tym, co łączy ludzi i buduje wspólnotę, a w ekstremalnych warunkach decyduje o zachowaniu życia i przetrwaniu. Dlatego również Autor Listu do Hebrajczyków napomina: „Starajcie się o pokój ze wszystkimi i o uświęcenie, bez którego nikt  nie zobaczy Pana”. (Hbr 12,14. Por. 1Tes 4,3)

Zanim zbudujemy głębokie relacje miłości i przyjaźni zacznijmy od zgody, która buduje; utrwala pokój i pojednanie. „Jeżeli to od was zależy, żyjcie w zgodzie ze wszystkimi” radzi św. Paweł. Najpierw w Duchu Miłości i Prawdy zgadzamy się z Bogiem, który jest Panem nieba i ziemi. Chcemy żyć, myśleć i działać na Jego warunkach.  I na tym fundamencie budujemy ludzką wspólnotę, według Bożego Planu. „Fundamentu bowiem nikt nie może położyć innego, jak ten, który jest położony, a którym jest Jezus Chrystus. I tak jak ktoś na tym fundamencie buduje (…) tak też jawne się stanie dzieło każdego: odsłoni je dzień [Pański]; okaże się bowiem w ogniu, który je wypróbuje, jakie jest”. (1 Kor 3, 11-13.)

Nowa świadomość i nowa motywacja… „Jedno jest Ciało i jeden Duch, bo też zostaliście wezwani do jednej nadziei, jaką daje wasze powołanie. Jeden jest Pan, jedna wiara, jeden chrzest.” (Ef 4, 4-5.) Chrystus nie jest podzielony! Jego Ciało – wspólnota ludzi odkupionych to „boża budowla” i Nowa  Świątynia. „Czyż nie wiecie, żeście świątynią Boga i że Duch Boży mieszka w was? Jeżeli ktoś zniszczy świątynię Boga, tego zniszczy Bóg. Świątynia Boga jest święta, a wy nią jesteście”. (1Kor 3, 16-17.) Także jako osoby „nie należymy już do samych siebie” – odkupieni za cenę krwi Chrystusa jesteśmy wezwani do chwały, gdyż otrzymaliśmy nowe życie. (Por. 1 Kor. 6, 19-20; J 15, 8; J 17, 22.)

Dobry, właściwy użytek z wiary… „Jeden jest Bóg i Ojciec wszystkich, który [jest i działa] ponad wszystkimi, przez wszystkich i we wszystkich”. (Ef 4, 6.) – To nie jest życzenie, ani przepowiednia, ale stwierdzenie faktu! To cudowne. Jedyny Bóg Stwórca nieba i ziemi, który jest Panem wszystkiego, jest naszym Ojcem. On jest ponad i poza światem, ale też jest w tobie i w nas. Od Niego mamy Życie! On czyni wszelkie dobro w tobie i przez ciebie ( w nas i przez nas). On ciebie (i nas) potrzebuje,  bo nas kocha! Potrzebuje, aby kochać! „Myśmy poznali i uwierzyli miłości, jaką Bóg ma ku nam. Bóg jest miłością: kto trwa w miłości, trwa w  Bogu, a Bóg trwa w nim”. (1 J 4, 16.)